Frost hefur legið á dag eftir dag. Vikur. Og logn. Svifryk mælst yfir heilbrigðismörkum við ein gatnamót. Lungnaveikir hóstað í sundur rifbein. Kliður farið um fjölmiðla. Fólk hvatt til að leggja bílum, afnagla dekk, ferðast með strætó, hjóla eða ganga til vinnu. Vinirnir Helgi og Hannes sitja í dag við Sólarskipið. Hannes hefur vafið trefli um höfuðið á sér. Það er mjó rifa fyrir augun.
Helgi og Hannes – kökkurinn
Það er bekkur úti í Örfirisey skammt frá Seglagerðinni Ægi. Hann er norðan við götuna. Þar hefur umhverfið verið lagað til, bílastæði gert og göngustígur. Þaðan er útsýni yfir sundin og eyjar, og Esjan skreytir bakgrunninn. Eldrautt tankskip liggur við olíubryggjuna. Fiskibátur stímir að landi. Gámaskip hverfur bak við Engey á leið í höfn. Hannes situr á bekknum. Helgi kemur að og horfir út á sjóinn. Hann er móður.
Helgi og Hannes – ástarbrími
Hlýindi undanfarna daga hafa mildað skap margra Reykvíkinga. Fólk sem hélt sig innanhúss hefur nú dregið fram göngustafi og klossa og farið í lengri og styttri göngur. Það gerðu þeir einnig félagarnir Helgi og Hannes og hittust í morgun á bekknum í kverkinni þar sem mætast Suðurbugt og Ægisgarður. Hafflöturinn var sléttur og vinalegur. Bátar hvíldu kyrrlátir við flotbryggjur.
Nú heitir Pulsubarinn Fröken Reykjavík II
Eftir Albert Marquet lá leiðin í sal fjögur. Þar hófst ein veislan til viðbótar. Það er undravert hvað salur í listasafni getur verkað sterkt á mann. Þegar vel tekst til. Í sal fjögur hefur tekist vel til. Andblærinn er öðruvísi. Ég rifjaði upp ástarstrauma sem ég upplifði um árið þegar við Ásta heimsóttum National Gallery í London. Það var í fyrstu ferð okkar til London, fyrir margt löngu.
Nú heitir Pulsubarinn Fröken Reykjavík I
Við fórum tveir niður í miðbæ Reykjavíkur í morgun. Ég A og ég B. Við tveir. Það er ég. Já, og þetta skrítna fyrirbæri sem stundum tekur yfir, sjálfsveran og vikusálin, svo vitnað sé í Rousseau sem talaði um tvennskonar lunderni sem skiptist reglulega á og hann kallaði vikusálirnar sínar. Og hann bætti við að önnur gerði vit hans sturlað en hin gerði sturlun hans vitra. En þó þannig að sturlunin væri vitinu yfirsterkari í báðum tilvikum.
Leitin
Aftur og aftur
viku eftir viku
mánuð eftir mánuð
og ár eftir ár
hef ég farið af stað
til að leita
Það fennir hratt í sporin
Bjartur og fagur dagur í gær.
Himininn skír. Norðaustan kaldi.
Ókum í sveit. Umferð var lítil.
Mættum þar grimmu frosti við jörð.
Helgi og Hannes – glæný gönguleið
Helgi hafði setið alllengi á bekknum þegar Hannes loksins mætti. Hannes var klæddur í gamlan felubúning, víðar buxur og hermannajakka sem var hnepptur upp í háls og kraginn uppbrettur. Þá bar hann Green beret húfu á höfðinu. Til fótanna var hann í háum uppreimuðum hermannaklossum. Loks var hann með risastóran gulan innkaupapoka á öxlinni.
Helgarblöðin
Í áratugi hef ég vaknað
snemma á laugardagsmorgnum
og sótt blöðin í póstkassann
á meðan vatnið seytlaði
í gegnum kaffipokann
niður í könnuna
fullur af tilhlökkun
og eftirvæntingu
Helgi og Hannes – stjórnmál
Hannes sat á bekknum fyrir framan ávaxtabúðina. Einum af þeim fimm stöðum þar sem þeir hittust oftast. Hann lokaði dagblaði þegar Helga bar að. Braut það saman og lagði það ofan á önnur dagblöð sem lágu á hnjám hans. Helgi fylgdist með hreyfingum Hannesar og undraði sig á glettnum andlitssvip hans.