Um tíuleytið í gærkvöldi hringdi kona í heimasímann. Hún flutti alllanga ræðu um erindi sitt. Kvaðst hún vera að gera könnun fyrir háskólann á Bifröst sem prófessor ( ég greip ekki nafnið) stæði fyrir og ég hefði lent i 2200 manna úrtaki, hvort ég féllist á að svara spurningum þeirra. Ég féllst á það.
Minning – Margrét Helgadóttir
Látin er í hárri elli fágæt kona. Margrét Helgadóttir frá Fellsenda í Þingvallasveit. Hún var fædd 8. febrúar 1915 og lést 14. apríl síðastliðinn. Vil ég minnast hennar með fáeinum fátæklegum orðum.
Þú gerir ekki háar kröfur II
Eins og fram kom í síðasta pistli, verður maður alltaf dálítið heimspekilega sinnaður við jarðarfarir. Veltir fyrir sér hégóma tilverunnar. Ég vitnaði í Koheleth, orð hans um „Vanity of Vanities.“ Allt er hégómi. Hugur manns hverfur til hins látna, lífshlaups hans, stríðs, sigra og tapa.
Þú gerir ekki háar kröfur
Þetta var skömmu eftir hádegi í gær. Ég hafði áætlað tíma til að heimsækja frænda frú Ástu á Dvalarheimilið. Hann sat frammá og glímdi við krossgátu. Ég settist á rúmið við hið hans. Við ræddum eitt og annað. Hann var glaður í bragði og rifjaði upp sitt hvað frá fyrri dögum. Skellihló að sumum atvikum. Svo kom herbergisfélagi hans inn.
Vorilmur á páskadag
Konurnar komu að gröfinni. Hún var tóm. Þetta var á þriðja degi. Sá fyrsti var föstudagur, aðfangadagur hvíldardags. Annar dagur var laugardagur. Hann var hvíldardagur. Þá hélt fólk kyrru fyrir. Þriðji dagur var sunnudagur. Fyrsti dagur nýrrar viku. Konurnar komu að gröfinni eldsnemma. Gröfin var tóm.
Dagar mikillar alvöru
Framundan eru heilagir dagar. Mismunandi er hvað fólk veit um trúarlegt innihald þeirra. Það er miður. Ég minnist spurningaþáttar sem Pétur Pétursson þulur hafði í útvarpi fyrir margt löngu. Þátturinn var sendur út um páska. Pétur spurði fólk hvort það vissi um þýðingu bænadagana, skírdags, föstudagsins langa og síðan páskadags. Flestir götuðu.
Plurimarum palmarum homo
Við mættum í Árbæjarkirkju klukkan liðlega tíu í gærmorgun. Hún var þéttsetin. Fermingarguðsþjónusta fór í hönd. Um fjörutíu börn voru mætt til að staðfesta ákvörðun sína um að gera Jesúm Krist að leiðtoga lífs síns. Börnin voru falleg, vel klædd og vel greidd.
Rabbi á Svarfhóli – útför á aðventu
Reykholtskirkja var þéttsetin í gær. Margir stóðu. Alvaran lá yfir. Kórinn söng „Á hendur fel þú honum.“ Hugurinn reikaði. Rifjaði upp. Ellefu ára gamall fór ég í mína fyrstu ferð út fyrir Reykjavík í aðra átt en til afa og ömmu á Kirkjulæk í Fljótshlíð. Hlýja og vernd höfðu einkennt sumrin þar. Dagana og næturnar.
Er bókvitið í öskunum?
Slagorðið „Bókvitið í askana“ gekk lengi vel á landinu. Og þjóðin státar af háu menntunarstigi. Það er auðvitað og að sjálfsögðu eitt hið allra besta mál og stórkostlegt. En samt sýnist okkur, hinum minna menntuðu, á síðustu dögum, að eitthvað vanti á að bókvitið sé í öskunum okkar.
Tími og tilviljun
„Enn sá ég undir sólinni, að hinir fljótu ráða ekki yfir hlaupinu, né kapparnir yfir stríðinu, né heldur spekingarnir yfir brauðinu, né hinir hyggnu yfir auðnum, né vitsmunamennirnir yfir vinsældunum, því að tími og tilviljun mætir þeim öllum.