Við fórum í Borgarleikhúsið í gærkvöldi. Áttum gjafakort frá því í fyrra. Sáum Gullregn. Það var troðfullt hús, enda leikritið margumtalað og frægt fyrir frábæran leik og fyndni. Fyndni. Hún náði samt eiginlega aldrei til mín. Þegar salurinn skellihló, og sumir veinuðu meira að segja, þá var það frekar einskonar samúð sem vaknaði í mér.
Fagraskóg og Hvítadal og Katla
Við sátum við Horngluggann í morgun og sötruðum kaffið okkar. Það var um hálf sjö leytið. Og minntumst Baldurs Óskarssonar sem nýlega er fallinn frá og við rifjuðum upp þegar við vorum kornung hjón og ákaflega ástfanginn og lásum Hitabylgju, og í framhaldi töluðum við um andrúmsloftið í samtímanum okkar og sögðum: Manstu? Já, hvort ég man.
Vesalingarnir. Söngleikur í þjóðleikhúsi.
Bókina eignaðist ég ungur. Útgáfu 1951. Hef lesið hana oft. Hún á sér fastan bústað í huga mínum. Þess vegna þurfti ég að setja mig í stellingar til að sjá söngleikinn. Við fórum í gærkvöldi. Hjónin. Til að sjá söngleik. Ekki söguna.
Afbragð annarra bóka
Það urðu miklir fagnaðarfundir og ást við fyrstu sýn þegar ég eignaðist Íslendingasögurnar. Þá var ég sautján ára. Hafði fengið útborgað fyrir vinnu við uppskipun á eyrinni og fór í Bókaverslun Norðra sem þá var til í Hafnarstræti. Líklega við hliðina á Heitt og kalt. Ekki man ég hvað safnið kostaði en það fékkst með afborgunum, hundrað krónum á mánuði. Þrjátíu og níu bækur.
Jólabókapælingar
Stundum eru viðhafðar matvælakynningar. Þá koma gestir aðvífandi og kynna sér krásir með því m.a. að smakka á góðgætinu. Þeir velja sér gjarnan, á einnota disk, lítilræði af þessu og smávegis af hinu. Leggja sig fram um að meta bragð og gæði. Það getur verið lærdómsríkt að mæta á svona kynningar. Eftir eina umferð reynir maður svo að mynda sér skoðun á því hvað manni féll best. Fær sér aftur af því og kinkar kolli.
„Ástin sem hreyfir stjörnurnar“
Til fróðleiks öðrum og sjálfum mér til ánægju birti ég hér upphafserindi Gleðileiksins guðdómlega eftir Dante. Fyrri þýðingin er eftir Guðmund Böðvarsson, útgefin 1968 af Bókaútgáfu menningarsjóðs. Sú seinni er eftir Erling E. Halldórsson útgefin af Máli og menningu 2010.
Reyfarakaup
Í morgun, snemma eins og flesta morgna, sátum við kornin við horngluggann og sötruðum sjóðheitt kaffið. Svart og sykurlaust. Það var rökkur og við ræddum bækur.
Dante og drossíujeppinn
Fór í morgun í nokkrar verslanir til að skoða verð á fáeinum bókum. Á bílastæði við eina búðina bar svo við, þegar ég var að læsa bílnum mínum, sem er ellefu ára gamall Forester, að á hvínandi ferð kom þessi svakalega flotti drossíujeppi, silfurgrár og sanseraður og snarhemlaði svo nálægt mér að ég var rétt rokinn um koll.
Íslandsklukkan. Almúgamaður í leikhúsi.
Þessi árin finn ég fyrir feimni þegar við hjónin förum í leikhús. Og í gærkvöldi vottaði einnig fyrir kvíða. Á milli mín og bókarinnar hefur ríkt sérstakt tilfinningasamband sem mótað hefur persónur og atburði með ástúð og virðingu. Um áratugaskeið.
Spurningar lesandi verkamanns
Hver byggði borgina Þebu með hliðin sjö?
Í bókunum standa nöfn konunga.
Báru kóngarnir sjálfir björgin í grunn hennar?