Það verða í mönnum ýmsar breytingar með hækkuðum aldri. Ein af þeim snýst um bækur.
Viturlegt er að hafa fá orð um þau mál enda verða þau meira og meira einkamál með hækkuðum aldrei. Kannski má segja að því sé líkt farið og með samneyti við annað fólk. Menn sækja meira í návist þeirra sem hafa líkt áhugasvið, eða smekk, bæði á lífinu og bókum og mönnum og málefnum. Orð Qohelet hinum forna verða æ meira afhjúpandi: ,,Aumasti hégómi. Allt er hégómi.“
Sá sem örið hlýtur, hann ber það
Á yngri árum hafði ég mikla og notalega ánægju af ljóðum Davíðs Stefánssonar frá Fagraskógi. Alla götur síðan tók ég bækur hans fram og vænti fyrri ánægju.
Þegar það heppnaðist leið mér vel. Birti ég hér eitt ljóða hans hvað ég hitti á í fyrradag:
Gúlar
,,Um tvítugt fékk ég í hendur bók nokkra eftir Aristoteles, er nefnist ,,Tíu hugmyndaflokkar“. Þegar mælskukennari minn í Karþagó og aðrir, sem töldust lærðir, nefndu hana, tútnuðu gúlar þeirra af stærilæti.
Hershöfðingi dauða hersins
Svo segir á baksíðu bókarinnar:
„Tuttugu árum eftir lok síðari heimsstyrjaldarinnar kemur ítalskur hershöfðingi til Albaníu að leita uppi jarðneskar líkamsleifar landa sinna og flytja þær heim. […] Á meðan þeir glíma við að bera kennsl á þúsundir beina í ómerktum gröfum kynnast þeir lífi og hugsunarhætti heimamanna sem margir eiga enn óuppgerðar sakir við óvininn.“
Vænting
Svo koma þeir
dagarnir
þegar allt er tómt
Mamúska
Mögnuð frásaga af magnaðri lífsgöngu. Hóf lestur hennar tortrygginn. Enda kominn á þann aldur að líka vel við fáar bækur. En byrjunartextinn, fyrstu níu línurnar hrifu mig. Einmitt svona eiga línur að vera. Og þær urðu til þess að ég las bókina hvíldarlítið.
Það er, finnst mér, sannarlega dásamleg bók
Það var árið 1969. Ég fór í fornbókabúð. Hún var neðarlega á Skólavörðustíg. Líklega Bókin. Keypti gjarnan sjö átta bækur og tók með mér heim. Við bjuggum þá á Selfossi. Í þessari ferð eignaðist ég Játningar Ágústínusar útg. 1962, þýdd af Sigurbirni Einarssyni. Hún varð strax mikil uppáhaldsbók. Greip í hana á hverju ári.
Á degi bókarinnar – Þeir brostu í gegnum tárin –
„„Hvers leitið þér, herra minn, í tónlistinni?“
„,Ég leita iðrunar og grátstafa.“
Þá opnaði hann dyrnar upp á gátt og stóð skjálfandi á fætur. Hann tók herra Marais opnum örmum og bað hann að gera svo vel að koma inn. Þeir byrjuðu á því að þegja.“
Lesa áfram„Á degi bókarinnar – Þeir brostu í gegnum tárin –“
„Hverskonar samfélag viljum við?“
Einn kafli nýrrar bókar Páls Skúlasonar heimspekings, „Ríkið og rökvísi stjórnmála“, ber þessa yfirskrift. Yfirskriftin ein kallar strax á vangveltur. Til dæmis, hvaða við? Hverjir eru þessir við?
Ilmur bókanna
Fyrr í þessum mánuði tók fólk upp á því á ,,fésinu“ að hvetja vini til að nefna 10 bækur sem væru þeim kærastar eða hefðu haft mest áhrif á það á lesferli þess. Ég ætlaði að taka þátt í þessu og nefna á hraðbergi þær tíu sem ættu efstan sess í mínum huga. En þetta reyndist ekki einfalt. Og ég guggnaði.