Einsetumennirnir þrír er lítil frásaga eftir rússneska rithöfundinn Leo Tolstoy. Hún fjallar um þrjá einfalda munka sem bjuggu á afskekktri eyju. Eftir því sem höfundur sögunnar segir, gerðust stundum kraftaverk á bænastundum munkanna. Ein aðalbæn þeirra var svona: „Við erum þrír, þú ert þrír, miskunna þú oss.”
Biskupinn heyrði af munkunum þrem og ákvað að heimsækja þá og kenna þeim að biðja formlega og á viðeigandi hátt. Þegar hann hafði lokið við það þá dró hann upp seglin á báti sínum og bjóst til heimferðar. Á siglingunni til lands sá hann allt í einu hvar ljósker nálgaðist bátinn hans. Voru þar komnir munkarnir þrír hlaupandi á vatninu.
Þegar þeir komu að báti biskupsins sögðu þeir: „Við höfum gleymt leiðbeiningunum þínum og langar að þú farir yfir þær með okkur.” Biskupinn hristi höfuðið og sagði auðmjúkur: „Gleymið því sem ég hef kennt ykkur og biðjið áfram á ykkar hátt.”
Þessi frásaga dregur fram þá þýðingarmiklu niðurstöðu um bænina að hún á að vera einföld. Sleppa skal öllu orðagjálfri sem flækir og ruglar. Prestur nokkur, Daníel Lord að nafni, hitti naglann á höfuðið þegar hann sagði, í ævilok, við ungan mann sem hann leiðbeindi: „ Hafðu bænina einfalda. Talaðu við Guð eins og föður, við Krist eins og bróður og við Heilagan anda eins og staðfastan félaga.”