Það var um sjöleytið í gærmorgun. Ég fór í örstutta gönguferð í kringum litla kofann okkar. Í skjóli við einn útvörðinn gat að líta þessa stjúpu, skærgula og glæsilega. Hún verkaði eins og ljósgjafi fyrir daginn sem reyndist verða einn af þeim ljúfustu á sumrinu. Þó var norðaustan tíu til fimmtán og hitinn aðeins sjö gráður.
Enn eykst virðing Alþingis
„Hvers á þjóðin skilið af okkur, nýju þingi og nýjum þingmönnum?“
Þannig hljómuðu upphafsorð í jómfrúræðu þingmanns á vordögum.
Og enn eykst virðing Alþingis, hvers fólk á flæðiskerinu lítur til með vaxandi aðdáun.
Kona með pípuhatt
Á leiðinni niður í miðbæ Reykjavíkur í gærmorgun beygði ég inn á Laugaveginn af Rauðarárstíg úr suðri. Umferðin mjakaðist á þeim hraða sem ævinlega er á þessum stað. Öll bílastæði voru upptekin vinstra megin götunnar og slangur af gangandi fólki á leið í ýmsar áttir. Sem ég kom á móts við Tryggingastofnun gekk kona í veg fyrir bílinn og gaf stöðvunarmerki með útréttum handlegg.
Laufið hélt í regndropana
Veðrið á laugardag var eins og af óskalista. Það var stafalogn og hiti 15°C. Svo á miðjum degi tók að rigna. Helli rigna. Regndroparnir streymdu lóðrétt niður, þétt saman. Það var eins og ský félli. Laufblöð ungu hríslnanna breiddu úr sér og teyguðu regnið og héldu í dropana. Fagnandi. Það hafði ekki rignt í margar vikur. Ósjálfrátt stóð ég upp, gekk út fyrir skyggnið, leit til lofts og lét rigna framan í mig.
Rykmökkur á Alþingi
Það er ljóst að enginn þingmanna Sjálfstæðisflokksins hefur talað af nægum trúverðugleika síðustu vikur. Orðræða þeirra einkennist af yfirborðslegu tali sem virðist ganga út á það eitt að þyrla upp ryki. En slíkt gera ekki góðir göngumenn, svo vitnað sé í visku fornvitrings.
Þegar andlitið er dapurt
„Ósköp ertu dapur á svipinn,“ sagði Ásta þegar hún gekk framhjá bókaherberginu og svo bætti hún við: „Er eitthvað að?“ Það var kökkur í hálsinum á mér svo að ég kom mér hjá því að svara, snéri í hana baki og horfði út um gluggann. Það voru mistök.
Um gáfað fólk og annað
Mjög ungur tók ég að dást að gáfuðu fólki. Þegar ég heyrði fullorðið fólk ræða um gáfaða menn þá nam ég aðdáunartóninn í tali þeirra og hugsaði með lotningu til gáfumannanna. Svo í barnaskólanum þegar ég var færður upp um bekk til eldri krakka, töluðu kennararnir um að mér gengi svo vel.
Guðshús á drottinsdegi
„Mig langar í messu,“ sagði ég við Ástu. „Til er ég,“ svaraði hún að bragði. Fyrir valinu varð Hallgrímskirkja. Svo ókum við í veðurblíðunni eins og leið liggur úr Kópavogi. Ásta við stýrið. Umferðin var í lágmarki. Sem von er. Það er verslunarmannahelgi. Og stafalogn á Skólavörðuhæð.