Þessa litlu frásögu rak á fjörurnar um helgina. Stenst ekki mátið að birta hana hér:
Hagalagðar
Afi minn hét Steinn. Hann var Þórðarson. Afi bjó á Kirkjulæk. Þegar ég var lítill drengur var ég stundum í sveit hjá afa og ömmu. Amma hét Sigurbjörg. Afi kallaði hana alltaf Siggu. Yfir sauðburðinn fékk ég stundum að fara með afa til kinda. Hann var með staf og náði nýfæddu lömbunum með því að krækja fyrir hálsinn á þeim. Svo markaði hann þau.
Hvað ef Bretarnir hertaka Ísland?
Hvað ef Bretarnir senda flugvélaflota í verndarskyni, hafa þá hlaðna innrása sérfræðingum, fara í skoðunarferð til Reykjavíkur, taka alla ráðherra ríkisstjórnarinnar fasta, flytja þá til Englands með þotum og setja þá í stofufangelsi þar. Loka síðan Alþingishúsinu í framhaldi og setja enska yfirmenn í helstu stjórnstöðvar landsins?
Kosningar strax – Og hvað svo?
Háværar raddir eru uppi um að ríkisstjórnin segir af sér og kosið verði strax. Vafalítið byggist krafan á því hve hægt og illa gengur hjá núverandi stjórnendum að finna leið út úr vandanum sem steðjar að þjóðinni og virðist stefna inn í niðamyrkur.
Einsemd Íslands
Það hljóta að vera ástæður fyrir því hvers vegna Íslendingar virðast svo átakanlega vinafáir meðal þjóðanna þessar vikurnar. Og eitthvað sem því veldur. Djúpt inni í hausnum á manni liggja minningar um að þeir hafi oftar verið naumir á framlög til alþjóðamála og samskipti þeirra við aðrar þjóðir fremur einkennst af sterkum vilja til að þiggja fremur en að gefa.
Fjórar jólastjörnur – og glíman við andskotann
Í gærmorgun átti ég erindi til Reykjavíkur. Ferðum mínum þangað fækkar til muna þessi misserin. Að erindum loknum, akandi um Sæbraut, ákvað ég að ráfa um í Húsasmiðjunni. Til tilbreytingar.
Þessvegna er búið að loka Bánkanum
Rektor Skálholtsskóla sendi mér þessar dásamlegu tilvitnanir í bækur Halldórs Kiljans Laxness fyrir stundu. Stenst ekki freistinguna að deila þeim. Þær eru innan gæsalappa!
Eggjakast eða vitsmunir
Ekki finnst mér líklegt að pilturinn sem dró Baugsfánann að húni á Alþingishúsinu sé með klárar hugmyndir um hvernig leysa megi vandann sem þjóðin er í. Ekki finnst mér heldur líklegt að fólkið sem kastaði eggjum sem ákafast í Alþingishúsið á laugardaginn sé með á hreinu hvernig leysa skuli vandann.
Fundið fé á krepputímum
„Nú sem við erum staddir bakvið leiti, þá veltur sá fróðleikur upp úr einum í hópnum, að hver maður sem fari yfir girðingu af þessu tagi verði sekur um tíu krónur […] Meðþví nú glæpur þessi bar í sér alla þá lokkun sem fylgir fjárglæfrum, tókum við okkur til allir saman og fórum að hoppa yfir gaddavír.[…]
Röddin í eyðimörkinni – Jóhanna Sigurðardóttir
Hvernig sem á því stendur þá er rödd Jóhönnu Sigurðardóttur, félagsmálaráðherra, eina röddin í eyðimörkinni sem nær til almennings. Maður hefur á tilfinningunni að hún sé eina manneskjan sem meinar það sem hún segir.