Í fermingarveislu Bryndísar Margrétar Audibert í gær kom lítill hópur jafnaldra hennar og söng þrjú lög fyrir veislugesti. Það var ánægjulegt. Fyrsta lagið sem þær sungu var kunnuglegt þótt íslenski textinn væri það ekki.
Hrífandi málverkasýning
Það er hrífandi málverkasýning á Kjarvalsstöðum um þessar mundir. Myndir eftir færeyska málarann Mikines frá Mykines-eyju. Þarna eru dimmar myndir frá dánarbeðum, þar sem andrúm sorgarinnar ríkir, húsamyndir frá Mykines-eyju fullar af sól og glaðlegum litum. Og portrett.
Fann svo sárt til með manninum
Þegar fólk vegna aldurs hefur verið sett út af vinnumarkaði og tekur að glíma við að finna nýjan takt til að lifa í, gerist eitt og annað mismunandi ómerkilegt í tilveru þess til að byrja með. Sem dæmi, þá geta innkaupaferðir í matvöruverslanir, sem áður voru fremur leiðinleg nauðsynjaverk, orðið ríkuleg tilbreyting í hversdagsleikanum sem hægt er að fá talsvert út úr. Ef áhugi er á því.
Fils de pasteur á Boulevard Montparnasse
Ekki kemst ég hjá því að bæta nokkrum orðum við fyrri skoðun mína á bók Sigurðar Pálssonar, Minnisbók. Tók ég þannig til orða að mér fyndist texti hennar gisinn, en mildur og mjúkur. Þá var ég kominn aftur í miðja bók op hugðist hvíla mig um sinn á svipaðan hátt og Sigurður gerði þegar hann las eina blaðsíðu í bók á fljótabátunum og lagði hana síðan frá sér. Frjáls og óháður. Og lærði þannig að meta Thor Vilhjálmsson, meðal annarra.
Púkinn og páskaeggin
Hafði áætlað að baka í dag. Kraftbrauð og hveitibollur til að eiga yfir páskana. Þegar til átti að taka vantaði mig hveiti og gul epli. Eplin fara í kraftbrauðin ásamt sveskjum og sólblómafræi, sesam, hörfræi og fleiru. Svo rak ég augun í tómatpúruna. Hún þarf alltaf að vera til. Þetta var í Nettó á Salavegi.
Hinn óði. Vegna trúar sinnar
Það þykir fáránlegt að taka mark á draumum. Og óskynsamlegt. Ég hef alltaf forðast það. Konurnar í bernsku minni staðhæfðu þó að sumir draumar segðu fyrir um atvik og örlög manna.
Ég mótmæli líka
Fann þessa mynd vafrandi um netið. Hún skýrir sig sjálf.
Hefðarfrúrnar í París og Öryggisráðið
Það var altalað að fyrir hundrað árum eða svo, hafi fínar frúr í París, og víðar, leigt ófríðar konur sér til fylgdar um götur borgarinnar þegar þær fóru í tískubúðir að versla og á önnur mannamót. Var hugmyndin sú að með því að hafa illa tilhafðar og óásjálegar manneskjur við hlið sér, yrði hlutur þeirra hefðarfrúnna betri við samanburðinn í augum samborgaranna.
Um aðgát í skrifum
Betri helmingurinn átti afmæli síðastliðinn mánudag. Hún fékk ótal SMS skeyti og símtöl frá fjölskyldu og vinum og aðdáendum. Þá fékk hún miðlungs dekurmáltíð hjá bónda sínum þegar hún kom heim úr vinnu. Andrúmsloftið var hlýtt og vinsamlegt. Og auðvitað bækur.
Grimmir og gráðugir hundar
Við gengum skyldugöngu okkar í dag, ég og Beinagrindin. Enda hafði læknirinn, sem sagaði í bakið í okkur, lagt til að við reyndum að ganga daglega. Það væri nauðsynlegt fyrir hrygginn. Í morgun fórum við nýja leið.