Alltaf hlakka ég til Lesbókarinnar. Hún er laugardagsmorgna ánægja mín. Næst á eftir kaffiklukkustundinni með Ástu við Horngluggann sem ætíð er efst á listanum. Það er samt aldrei þannig að allt efni í Lesbókinni falli mér, enda ekki hægt að ætlast til þess. En sumt les ég tvisvar og jafnvel þrisvar. Og gjarnan með blýanti. Í morgun voru tvö atriði sem pirruðu mig. Hið fyrra er myndin af Bush, á blaðsíðu 7. Ótrúlegt hvað mér leiddist að sjá hana þarna.